Vatan toprağını savunmak için kimi daha 15'inde silahı eline aldı, kimi karnı burnunda eşini geride bıraktı... Onlardan biri de 14 yaşındaki Genceli Razim Demirov’du. Topraklarını savunmak için orduya koşan bu genç, cephede çekilen görüntüleriyle hafızalara kazındı.
Gence taburunun sembolü
Omzunda silahı, sarı saçları, toy ama yürekli halleri ile Gence taburunun sembolü oldu. Askerler ona bir filmden esinlenerek "Gegeni" lakabını verdi.
Kahramanlığı 92’li yıllarda gazetelere konu oldu. Vatan savunması için cepheye gönüllü koşan binlerce gencin simgesi oldu. Bu yiğitlerden toprak almak hiç de kolay olmayacaktı…
31 yıl sonra 2. Karabağ Savaşı'nda da yine cepheye koştu Razim Demirov bu kez 'muzaffer' döndü.
Evden kaçıp cepheye gitti
Demirov 1992'deki savaşı anlatıyor önce...
"Amcamın oğlu Şuşa istikametinde savaştaydı. Ben de onun arkasında gitmiştim. Laçın’a gittim. Babam arkamdan geldi, beni geri götürdü. Bir haftadan sonra yine duramadım, bir daha kaçtım. Ortaokulda öğretmenim olan Azerbaycan’ın kahramanı -benim için şerefli bir insan- Gence taburunu kurmuştu. Terter’deydi. Onların yanına gittim. Yine babam geldi, beni geri götürdü. Ama yol boyunca orda olayım diye yalvardım. Helalliğini aldım ki ben o izin vermezse de kaçıp gideceğim. Razısını aldım. Koştum Gence taburuna. Bugün işgalden azad olunan topraklarımız Terter Ağdere istikametindeki savaşlarda bulundum."
"Yanımdakilerin çoğu şehit oldu"
170’den fazla düşman askerini geri püskürten taburda bulunduğunu anlatan Demirov gururla hatırlıyor o günleri...
"Ben taburun sembolü olmuştum. Benden ruh alırlardı. Hepsi benden çok büyüktü. Bizim bir “Yedi Oğul İsterim” diye bir filmimiz var. Filmde bir çocuk var. Onun lakabı “Gegeni”dir. Bir gün askerde birinin aklına geldi filmde bir küçük savaşçı vardı. Sen de bizim taburumuzun “Gegeni”sisin. Önceleri çocuk gibi baktılar. İlk savaştan sonra baktılar ki ben onlardan geri kalmıyorum, gerektiğinde onlardan on metre önde duruyorum. Sonra onların kahramanı oldum. O videodaki askerlerin çoğu şehit oldu. Bir kısmı da bugüne kadar gelemedi, vefat ettiler. O savaşçılarla beraber bir harp yolu geçtik. Bana alıştılar, beni geride bırakmıyorlardı. Sonunda ben de onlardan biri oldum. Omuz omuza savaştık."
"Bu sefer askerlere yardımcıydım"
İkinci Karabağ Savaşı için başvurduğunda gazi olduğu için reddedilen Demirov, yine çocukluğundaki gibi 'kaçak' gitti ceheye:
Taarruzumuz 27’sinde başladı. Ben yine duramadım. Yaşım çok olduğu ve gazi olduğum için beni asker olarak almadılar. Çocukluğumdaki gibi kaçtım, askerlerin yanına gittim. Kucağımda verdiğim şehit dostum, kardeşimin intikamını alma zamanıydı. Duramazdım. Üç çocuğum vardı, biri de yoldaydı. Savaşa gittim, 2 Ekim’de çocuğum dünyaya geldi. Çocuğumu savaş bittikten sonra gördüm. Şehitlerimizin intikamı ve topraklarımızın azad olması… Hiçbir duygu beni evde tutamazdı. Ne yapabilirsem, elimden ne gelirse askerlerin yanında mücadele ettim. Anti terörde de yine orda olmalıydım. Gittim, oldum. Ben çocukken savaşçı gibi savaşıyordum ama 2020’de ve sonrasında askerlerin yanında yardımcıydım.
Şükürler olsun ki bu antiterör operasyonunda benim çocukken savaştığım mağlubiyetle yitirdiğimiz toprakları bugün işgalden azad eyledik. Çok şükür Allah’ın büyüklüğüne. Bu duyguları ifade etmem zor. 32 sene önce savaştığım kaybettiğimiz yerleri bugün Azerbaycan ordusu işgalden kurtardı. Benim sevincimin haddi hududu yoktur.
"Diyeceğiz ki topraklarımızı azad eyledik"
Karabağ zaferinin gururunu yaşayan Demirov sevincini TRT Haber'le paylaştı:
Şehitlerimizi her daim ziyaret ederiz başımızın tacıdır. Bu benim boynumun borcudur. Korkuyordum onların yanına bu dünyadan eli boş giderim diye ama çok şükür yüzü ak gideceğiz, dolu gideceğiz. Diyeceğiz ki şehit olduğunuz toprakları biz azad eyledik.
Çocuklarımız büyüyecek ve memleketimizi korumak onların görevi olacak. Allah Türk dünyasını korusun, Türk devletleri birleşecek, hiç kimse Türk dünyasının yanından geçemeyecek.
5.3ºC
Ankara
