Libya'da sabah ezanında uyanıyorsanız eğer, mutlaka bulunduğunuz yerden dışarı bakmak ihtiyacı hissediyorsunuz. En azından benim için bu böyle. Suriye'de de aynısını hissetmiştim. Hatta mümkünse dışarı çıkmak, gökyüzüne bakmak ve çocuklar için yürekten dua etmek. Sonra anneleri ve babaları için. Her sabah ezanı sonrasında, günün ağarmasına az bir zaman kala, yeni bir başlangıç bekliyor insan bu topraklarda. Bazen bir mucize. O ana kadar yaşanan tüm acıların bir anda son bulması, bıçak gibi kesilmesi. İnsanlar sokağa çıkmaya başladığında, televizyonlarını açtığında, ellerine telefonlarını aldığında inanamayacakları kadar güzel bir "yeni başlangıç". Bu kadar kısa sürede imkansız, bu bir hayal, evet. Bir anda olmasa da uzun vadede mümkün değil mi peki? İşte Libya'da umutlar da, insanlar gibi evden çıkmıyor sanki. Ya da insanlar evden çıkarken umutlarını evde bırakıyor. Sanki sokakta bir yerde onun da başına bir şey gelecekmiş gibi.
Halk ateşkesle umutlanmaya başladı
Libya için öyle bir diplomasi trafiği yaşanıyor ki; UMH Başbakanı es-Serrac'ın hangi ülkede olduğunu ve kiminle görüştüğünü takip etmekte zorlanıyoruz. Tıpkı Türkiye'nin Libya'da istikrar için yürüttüğü yoğun diplomasi trafiği gibi. Ateşkesi reddeden darbeci general Hafter tarafının daha sonra ateşkesi kabul etmesi ve hayata geçirmesi, uzun zamandan beri çatışmaların gölgesinde yaşayan insanlar için bir nefes alma süreci başlattı. Ateşkesin ilk saatlerinde insanlar çok güvenemese de, çatışmasızlık ortamı 24 saati aştıktan sonra biraz daha umutlanmaya başladı. Daha önce de sessiz, çatışmasız geçen günler olmuştu ama bu kez devreye Türkiye girmiş ve Libya için istikrar konusunda önemli adımlar atmıştı ve atmaya devam ediyordu. Türkiye'den beklentisi büyük olan Libya halkı için bu büyük önem taşıyor. Çatışmasız geçen ikinci gecenin ardından yeni bir gün doğuyor Libya'da. Henüz buradaki halkın büyük kısmı sabah namazı sonrası yattığı uykusundan uyanmadı. Hava henüz tam olarak aydınlanmadı bile. Bugün Libya için tarihi günlerden biri olabilir. Libya'yı bugün Moskova'da bir masa, masada istikrar için tokalaşma ihtimali olan 2 isim ve etrafında o istikrar için devreye giren isimler bekliyor olabilir.
Daha önce farklı yerlerde defalarca "masa"larda bir araya gelindi. Libya'nın geleceği için o "masa"larda konuşuldu, tokalaşıldı. Ve sonrasında yeniden çatışma ortamı devam etti, hatta artarak devam etti. Bu kez farklı olabilir mi? Bu bir soru işareti. Libya'nın genelinde zaten çatışma ortamı olduğu günden bu yana hep soru işaretleri hakim. İnsanların yüzündeki gülümsemeyi alan soru işaretleri. Tam umutlanacakken, tam çocuklarının geleceği için adım atacakken evlerinden, yerlerinden olmalarına neden olan soru işaretleri. Bu kez soru işaretlerinin yerini büyük ve kalıcı bir cevap alacak mı, işte merak edilen ve beklenen bu.
Bugün ve 19 Ocak'ta Almanya'da yapılacak görüşmeler Libya için çok önemli. Libya'nın geleceği için, Libya'nın çocukları için, anneleri, işsiz kalan babaları için. Bu topraklarda saçı sakalı ağarmış, acı dolu gözlerle vatanına bakan yaşlıları için. Evinden, yaşadığı topraklardan kaçmak zorunda kalan 200 bine yakın insan için. Eğitim alamayan binlerce öğrencisi için. Sağlık sorunları karşılanamayan hastaları için. Sokaklarda büyüyen çöplerin başkent Trablus dahil birçok yerde artık yeni bir sağlık sorununa dönüşmemesi için. İnsanların birbirine "acaba hain mi" diye bakmaması için. Birbirlerini selamlayan bir halkın yeniden hayata başlaması için. Tarihiyle, coğrafyasıyla, kültürüyle bu toprakların yeniden gülümsemesi için.
Libya halkı gülümsemek istiyor, nefes almak istiyor...
Libya'da çocuklar, insanlar gülümsemeyi yeniden hatırlamak istiyor. Ülke topraklarında çıkar sağlamak isteyen güçlerin unutturduğu gülüşü yeniden kazanmak istiyor.
0ºC
Ankara
