Sibirya'daki evsizlerin eksi 30 derecede yaşam savaşı

Sibirya'da evsizlerin çoğu gibi, Alexei Vergunov sıcaklık için endüstriyel bir ısıtma borusunun altında uyuyarak eksi 30 santigrat derecede hayatta kalmaya çalışıyor.

Ancak bu oldukça tehlikeli. Zira borudan çok uzakta durursa soğuktan ölebilir. Çok yaklaştığında ise farkına dahi varmadan ciddi yanıklara maruz kalabilir.

[Fotoğraf: Reuters]

46 yaşında ve 11 yıldan fazla bir süredir böyle yaşıyor.

“Geceleri gözlerin kapalı ama kulakların açık uyuyorsun” diyor.

Eskiden hayatını yeniden düzene sokma isteği olduğunu ancak hayat arkadaşı Alyonka'nın karaciğer kanserinden ölmesinin ardından bu isteğini kaybettiğini söylüyor.

[46 yaşındaki sakallı Lyokha lakaplı Alexei Vergunov geri dönüşüm merkezine getirdiği geri ürünler karşılığında ödeme almayı bekliyor. (Fotoğraf: Reuters)]

“Sadece günü yaşıyorum. Hepsi bu. Eğer onun gibi bir kadın bulursam, topluma tekrar karışmayı düşünebilirim. ama bulabileceğimi sanmıyorum..."

Kendisine Sakallı Lyokha demeyi seven Vergunov,  Omsk şehrinde resmi olarak 3 bin 500 evsiz insan olduğunu ancak gerçek rakamın daha fazla olduğunu söylüyor.

Moskova'nın doğusunda üç zaman dilimi bulunan Omsk, evsizler için bir gece barınağına sahip.

Ama şehrin uzak bir bölümünde ve Vergunov orada uyumuyor çünkü yerel evsizler yakındaki çöplükleri karıştırdığını gördüğünde onun kalmasına izin vermeyecek.

[Fotoğraf: Reuters]

Bir yardım kuruluşu olan Caritas derneği evsizlere gıda ve kıyafet veriyor.

Fakat herkes onlara yardım etme derdinde değil. Bir keresinde ergenlerin ateşe verdiği bir arkadaşının hayatını zor kurtarmış.

[Fotoğraf: Reuters]

Omsk'taki evsizler içinde başlarına gelenler nedeniyle hayatını değiştirme kararı alanlar da var.

44 yaşındaki Lyusya Stepanova, 27 yıldan uzun bir süre sonra sokaklarda kaldıktan sonra tekrar evine dönmeyi düşünüyor.

 geçen ay borulara çok yakın bir halde uyuyakaldığı için ciddi yanıklarla hastaneye kaldırılmış ve üç hafta boyunca tedavi görmesi gerekmiş.

[Lyusya Stepanova, borulara geçirilmiş battaniyelerin arasında dışarıya bakıyor (Fotoğraf: Reuters)]

Şu anda Rozovka köyünden 30 kilometre uzakta bir rehabilitasyon merkezinde.

"Eve gitmeyi, anneme gitmeyi planlıyorum" diyor.

Ancak sokakta 27 yıl geçirdikten sonra zamanı geri çeviremeyeceğini biliyor.

"Çocukluk hayallerim vardı, ama şimdi çok geç. Bu tren çoktan yola çıktı."