"Baba bizi de cennete annemizin yanına götür"

Halep'teki bombardımandan kaçan çok özledikleri annelerini görmek isteyen çocuklarının, "Baba, bizi de cennete annemizin yanına götür" demeleri, Ali'yi gözyaşlarına boğuyor.

Atiye Ali: "Yuvam dağıldı. Uçak sesinden çok korkan çocuklarım sürekli annelerini soruyor. 'Anneniz cennete gitti' dediğim evlatlarım, 'Baba bizi cennete, annemizin yanına götür' diyorlar.

Bacaklarını kaybeden Muhammed Ali: "Dışarıya çıkmak, yaşıtlarım gibi koşup, oynamak istiyorum. Protez bacağım ya da akülü arabam olsa dışarıya çıkabilirim. Artık çocuklar ölmesin, bacaklarını kaybetmesin. Annemizi çok özlüyoruz" dedi.

"Artık bu savaş bitsin"

Atiye Ali'nin (40) hayatı yaklaşık bir yıl önce rejim uçaklarının bombalı saldırısında bulundukları binanın başlarına yıkılmasıyla tamamen değişti. Saldırıda Ali'nin eşi Fatma yaşamını yitirdi, 7 yaşındaki oğlu Muhammed ayaklarını kaybetti, kızları 5 yaşındaki Cinan karnından, 3 yaşındaki Ravan ise bacağından ağır yaralandı.

Çocuklarıyla sığındıkları Türkiye'de Konya'ya yerleşen Ali, iki odalı evde kendisine yeni bir hayat kurmaya çalışıyor. Komşularının desteğiyle yaşamını sürdüren, evdeki kömür hemen bitmesin diye sobayı düzenli yakmayan Ali'yi en çok üzen, çocuklarının annelerini sorması oluyor.

Yeniden bir evlilik yapan Atiye Ali, kendisini çocuklarına adadığını, onların mutluluğu için her şeyi yaptığını söyledi.

İşsiz olduğu için maddi olarak zor günler geçirseler de komşularının ve yardım kuruluşlarının desteğini hep yanlarında gördüklerini aktaran Ali, evlatlarıyla birbirlerine sarılarak acılarını dindirmeye çalıştıklarını vurguladı.

Anlam veremediği bir savaşın binlerce insanı eşsiz, annesiz, babasız ve her şeyden önemlisi vatansız bıraktığını anlatan Ali, şöyle devam etti:

''Çocuklarım annesiz kaldı''

"Yuvam dağıldı. Onlar daha çok küçük. Anne ve baba sevgisine ihtiyaçları var. Bu savaş birçok insanın hayatını mahvetti. Artık bu savaş bitsin. Çocuklar annesiz, bacaksız kalmasın. Şimdi yine insanlar Halep'te acı çekiyor. Orada yaşanan acıyı her gün yüreğimizde hissediyoruz. Oğlum çok acı çekiyor. Yaşıtları gibi çıkıp oynamak istiyor. Tuvalete bile yardımla gidebiliyor. Ancak yine de her şeye rağmen şükretmesini biliyoruz."

"Protez bacak ya da akülü aracım olsa dışarıya çıkabilirim"

Savaşın acımasız yüzünü gören Suriyeli çocuklardan sadece birisi olan Muhammet Ali ise hayatının dört duvar arasında geçtiğini dile getirdi.

En azından elleri olduğu için Allah'a şükrettiğini belirten Ali, "Ellerimin yardımıyla hareket edebiliyorum. Dışarıya çıkmak, yaşıtlarım gibi koşup, oynamak istiyorum. Protez bacağım ya da akülü arabam olsa dışarıya çıkabilirim. Artık çocuklar ölmesin, bacaklarını kaybetmesin. Annemizi çok özlüyoruz ama elimizden bir şey gelmiyor." diye konuştu.