Bombalarla kapanan gözleri Türkiye'de açıldı: 2 yıl sonra çocuklarını gördü

Suriye’nin Halep kırsalında yaşayan Fatima Nahas, Beşşar Esed rejiminin 8 Ocak 2019’da varil bombasıyla düzenlediği saldırıda yaralanmıştı.

Saldırı sonucunda yüzünde ve vücudunda yanıklar oluşan ve görme yetisini kaybeden Nahas, tedavi için getirildiği Adana’da 20’den fazla operasyonla sağlığına kavuştu.

O dönem 3 ve 4 yaşlarında olan oğullarını Suriye’de akrabalarına bırakmak zorunda kalan ve eşi Khadijeh ile birlikte Türkiye’ye gelen Nahas, 2 yıl boyunca sosyal ağlar üzerinden çocuklarıyla iletişime geçti.

[Fotoğraf: AA]

Gerekli izinlerin alınmasının ardından 8 Ocak’ta Hatay’ın Reyhanlı ilçesindeki Cilvegözü Sınır Kapısı’ndan Türkiye’ye getirilen çocuklarıyla buluşan Nahas ve eşi, sevinç gözyaşlarına hakim olamadı.

“Onlara kavuştuğum için çok mutluyum”

Çocuklarını göremediği için 2 yıl boyunca çok zorlandığını söyleyen Nahas, “Sürekli çocuklarımın gelmelerini bekliyordum. Onları hayal ediyordum. Çocuklarımla kavuştuğumda çok duygulandım. Onlara kavuştuğum için çok mutluyum. Kaybettiğimiz 2 yılımızı kapatmaya çalışacağım. Onlar için hazırlık yaptım. Çocuklarımın eğitimine önem vereceğim” dedi.

[Fotoğraf: AA]

“Çocuklarıma kavuştuğumda tekrar dirildim”

Suriye’de yaşadıkları dönemde bir üniversitenin hukuk fakültesinde dekan yardımcılığı yaptığını söyleyen Khadijeh ise, “Ben üniversitede öğretim görevlisiydim. Bombalı saldırılarda oradaki çocuklarımı kaybettim. Onların hepsi benim ailemdi. Daha sonra kendi çocuklarımdan uzaklaştım. Benim tek ailem onlar kalmıştı. Biz eşimle buradaydık, çocuklarım Halep'teydi. O bölgeye saldırılar oluyordu. Onlara bir şey olmasından korkuyordum. Allah'a şükür kavuştuk.Ben ölmüştüm, çocuklarıma kavuştuğumda tekrar dirildim” dedi.

“Türkiye kadar aziz bir ülke görmedim”

Eşinin tedavisi ile ilgilenen doktorlara çabaları için teşekkür eden Khadijeh sözlerini şöyle tamamladı:

“Burada devlet olsun, halk olsun bize çok iyi davrandılar. Bize kendimizi hiç yabancı hissettirmediler. Doktorlara da desteklerinden dolayı teşekkür ederim. Eşimin doktoru, 'Bu benim kızım. Onu iyileştireceğim' derdi. Sürekli bize moral desteği verirlerdi. Daha önce Avrupa'da birçok ülkeye gittim, Türkiye kadar aziz bir ülke görmedim.”