Arşivden çıkan iyilik

Cüneyt Zülfikar Bitikçioğlu, medya sektörüne yıllarca emek vermiş bir gazeteci. Aktif çalışma hayatını bırakınca boş zamanında arşivine el attı. Bu arşivde haber kupürleri, belgeler ve fotoğrafların yanı sıra bir şey daha vardı. O da hikayelerini derlediği muhtaç insanlar, dramlar. Bitikçioğlu, bu insanlar için harekete geçti. Bir bisiklet aldı ve sokaklara çıktı.

Kapı kapı dolaşıyor

Mahalle esnafına tek tek uğrayan Bitikçioğlu, kiminden ekmek, kiminden birkaç poğaça alıyor. Lokanta, kasap, fırın derken gidonuna astığı poşetler dolmaya başlıyor.

İyilik zinciri

Bitikçioğlu’nu herkes tanıyor. Pek çoğunun Cüneyt abisi o. Seviyorlar ve çıktığı yolda desteklerini esirgemiyorlar. Her esnaf Cüneyt abinin iyilik hareketinin bir halkasını oluşturuyor. O zincirin halkalarına her geçen gün yenileri ekleniyor.

Vapurla yazlık bölgelere gönderiyor

Toplanan yiyecekler türüne ve iletileceklere göre tasnifleniyor. Bu iyilikten hem insanlara hem de sokak hayvanlarına pay var.

İhtiyaç sahipleri de onun yolunu gözlüyor. Bisikletine atlayıp önceden belirlediği noktalara gidiyor ve toparladıklarını dağıtmaya başlıyor. Geçmişte yaptığı haberlerden kimin nerede ve neye ihtiyacı olduğunu biliyor.

Esnaftan destek aldığı için de toparladıkları ihtiyaçtan fazlası olabiliyor. Bu nedenle iyilik alanını her geçen gün genişletiyor. Uzaktakileri de unutmuyor.

Sokak hayvanları için topladığı yiyecekleri, Kadıköy Vapur İskelesi’nden hareket eden vapurlarla yazlık bölgelere gönderen Bitikçioğlu, İstanbul’un nüfusu kalabalık olduğundan sokak hayvanlarının aç kalmadığını, yazlık bölgelerde yaşayan hayvanların daha çok ihtiyacı olduğunu söylüyor.

Arşivle başlayan iyilik

Bitikçioğlu arşivden çıkan iyiliğin nasıl dalga dalga büyüdüğünü TRT Haber'e anlattı:

“Ben emekli gazeteciyim. Mesleğimde de birçok haber yaptım. Haberlerimde yer alan kimsesiz, yardıma muhtaç insanları arşivledim. Bu insanlara da elimden geldiğince yardım ediyorum. Emekli olduktan sonra da dedim ki, ben bu insanlara nasıl faydalı olabilirim. Esnafla muhabbetim olduğundan dükkanlarında akşamdan kalanları topluyorum. Yenilebilecek olan börek ve poğaçaları alıyorum. Onları belirli noktalardaki ihtiyaç sahiplerine ulaştırıyorum. Hayvanların yiyecek olduğu artıkları da hayvanlar için paketliyorum. Esnaftan kırsal bölgelere gidenler var, hatta bu iş için gönüllü olanlar var. Topladığım yiyecekleri onlarla birlikte kırsal bölgedeki hayvanlara yolluyorum. Esnafı sabah ayrı dolaşıyorum, akşam da ayrı dolaşıyorum. Akşam da kasaplara gidiyorum. Onlar da artan kemik ve etleri veriyorlar.”

"Esnaf, ‘abi bizden aldıklarını nereye veriyorsan işlerimiz açıldı’ diyor"

Başlattığı iyilik hareketi büyüyünce evinin kapılarını da açmış Bitikçioğlu:

“Topladığım malzemeleri evimin altındaki depolama dolaplarına yerleştirdim. Yemekleri birkaç gün muhafaza edebiliyorum. Yola giden komşularıma veriyorum, dağıtıyorlar. Sokaktaki bu hayvanlar dilsiz, bunlara sahip çıkmamız lazım. Haberlerde görüyorum, hayvanları tekmeliyorlar, taş atıyorlar. Buna çok üzülüyorum. Yazık, o hayvanın dili yok. Hayvanlar kimseye saldırmaz. Hayvanlar eziyet edeni de tanır, merhamet edeni de. Beni gören hayvanlar sevgisini göstermek için üzerime atlıyor. Benim yaptıklarımı gören esnaf ve vatandaşlar da bana çok destek oluyor. Bazen bir esnaf ‘abi benim içimden geldi, ben sana bugün 3 kilo kıyma vereyim de ihtiyaç sahiplerine dağıt diyor’ ben de onları götürüp ihtiyaç sahiplerine veriyorum. Tavuk, peynir, pasta veren de oluyor. ‘Bunu da benim hayrım olarak ihtiyaç sahiplerini ulaştırır mısın’ diyorlar. Esnaf, ‘abi sen bizden aldıklarını nereye veriyorsan işlerimiz daha da açıldı’ diyor. Yardım edenler, ‘ne olursun abi bizi unutma, bak biz unuturuz yardım etmeyi, vebali sana’ diyenler var. ‘Ben her ay bu zekatı vereceğim, benden bu zekatı iste’ diyor bir başkası. Ben de onlardan alıyorum ihtiyaç sahiplerine gönderiyorum.”

“Yazlık bölgelerde hayvanlar sahipsiz kalıyor”

Sokak hayvanları için topladığı yiyecekleri öncelikle yazlık bölgelere gönderdiğini anlatan Bitikçioğlu nedenini işe şöyle anlatıyor:

“Yazlık bölgelerde kışın insan olmadığı için hayvanlar daha aç oluyor. Ben de topladığım yiyeceklerin bazılarını, Kadıköy Vapur İskelesi’nden hareket eden vapurlarla Yalova’ya, Çınarcık’a gönderiyorum. Vapur çalışanları da yardımcı oluyor. Ben götürüyorum, onlar bana bırakmadan alıp vapura yüklüyorlar, oradaki gönüllülere teslim ediyorlar. Vapur kaptanları erzakları götürmek için birbirleriyle yarışıyor.”

“Hayvanlar orada açken insanlar nasıl evinde tok yatar?”

İyilik yapmak onu mutlu ediyor. Yıllarca haberlerini yaptığı dezavantajlı kesimlere ulaşmak, somut adımlar atabilmek onun en büyük motivasyonu:

“İyilik gibisi yok. İyilik yapmak lazım. İnsanlara, hayvanlara faydalı olmak lazım. Ben böyle mutlu oluyorum. Bazı insanları yüzü hiç gülmüyor. Biraz gül, gülmek bile bir sadakadır. İnsanlara mesajım; dokunsunlar. Öyle insanlar var ki fakir, fakirim diyemiyor. Allah benim karşıma çıkarıyor. Sokak hayvanlarına da her zaman yardımcı olmamız lazım. Onlara merhamet etmemiz lazım. O hayvanlar orada açken insanlar nasıl evinde tok yatar, anlamıyorum.”

Cüneyt Zülfikar Bitikçioğlu uzun süren meslek yaşamının ardından çıktığı yolda pek çok ihtiyaç sahibine dokundu. Ömrü yettiğince bisikletine atlayıp yolunu bekleyenlere "insanlık" yapacak... 

Kurgu: Ünsel Ayhan Aybek