Depremin ilk anında geride ailelerini, sevdiklerini bırakarak gittiler bölgeye. Ne geçen saatler, ne soğuk hava, ne de enkazdaki tehlike onları yıldırdı. Akıllarındaki tek şey bir cana daha ulaşabilmekti.
Onlar, enkaz altındakiler gün ışığına kavuşsun diye adeta iğneyle kuyu kazan isimsiz kahramanlar.
Asrın felaketinin kahramanları
AFAD, UMKE görevlileri, jandarma, itfaiye erleri, itfaiyesinden polisinden askerine
madencilerinden sivil toplum örgütlerine, gönüllüler deprem haberi duyulur duyulmaz çıktılar yola.
Enkazda omuz omuza durmadan çalıştılar.
Yorulmaya küstüler çoğu zaman, çoğu zaman hassas davranmak gerekti enkazda. Kazma da, kürek de, elleri oldu.
Mucizeyi dünyaya gösterdiler
Her birinin üstünde farklı üniformalar olsa da, yüzlerce görevli bir oldu.
Kocaman bir ekip mucizelerin var olduğunu gösterdi. 4 yaşındaki Ayla'yı, 3 yaşındaki Elif'i, 17 yaşındaki Aleyna'yı, İnci'yi, Asya'yı ve daha nice canı enkazdan sağ salim çıkardılar.
Depremin 11'inci gününde mucizelerin olabileceğini gösterdiler.
Madenciler umut oldu
Madenciler sayesinde yüzlerce can, onların emek ve mesleki tecrübeleriyle hayata tutundu. Göçüğü en iyi bilen de en hızlı çözümü üreten de onlardı.
Riskli binalara gözlerini kırpmadan giren emekçiler, tek bir enkazın başında saatlerce çalıştı.
Maden ocaklarına ışık olan baretleri bu kez enkaz altını aydınlattı. Tavan göçmelerini engellemek için kendi yöntemlerini kullandı.
Yüzlerce kişi madencilerin "Domuzdamı" adını verdikleri yöntemle yeni hayatlarına 'merhaba' dedi.
Depremin isimsiz kahramanlarının mücadelesi enkazdan son kişi sağ çıkana kadar sürdü.
Can dostları da unutmadılar
Onlar için her nefes önemliydi. Enkaz altında hayata sıkı sıkı tutunan can dostlar da unutulmadı.
Kimi zaman bir yavru kediyi, kimi zaman bir köpeği, kimi zaman bir muhabbet kuşunu, kimi zaman da bir ineği yeniden gün ışığına kavuşturmak için günlerce mücadele verildi.
Depremin 25. gününde kurtarılan can dostlar mucizenin adı oldu.
Zamanla yarışan arama kurtarma ekipleri kurtarılan her canla umutları yeniden yeşertti.