Erzincan'da yaşayan 85 yaşındaki Selahattin Kayık, 15 metrekarelik dükkanında bakır eşyaların tamiri ve kalayı ile uğraşıyor.
Kayık, 1992 Erzincan depreminden önce kalaylanması için bırakılan eşyaların sahiplerini 27 yıldır bekliyor.
Kendisine teslim edilen emanetlere hala sahip çıkan Kayıkçı, şunları söyledi:
"Bu emanetleri getirdiler. Bunları kalayla dediler. 13 Mart depreminden 2 gün önceydi. Birkaç gün sonra alabilirsiniz dedim. İki gün sonra deprem oldu. Ondan sonra daha da kimse gelmedi. Ben bunları iş yerinin bodrumuna koydum. Ben kendim bunun parasını yemem. Hiç gelip soran olmadı. Üzerinden tam 27 sene geçmiş. Bekledim, gelen olsaydı verecektim ama gelmediler. Artık satıp bir camiye ya da fakire vermeyi düşünüyorum. Hayır işinde kullanacağım."
Bakırcılık ve kalaycılık mesleğinde çırak yetişmediğinden yakınan Selahattin Kayık, "Önceden çok çırak vardı, gelip çalışıyorlardı. Sanat öğreniyorlardı ve iş yapıyorlardı. Ama kalaycılık yok şimdilerde, bende yaşım ilerlediğinden eskisi gibi yapamıyorum" dedi.
1992 Erzincan depremi
Erzincan'da 13 Mart 1992 günü saat 19.20'de meydana gelen Richter ölçeğine göre 6.8 büyüklüğündeki depremde 653 kişi hayatını kaybederken, 3 bin 850 kişi de yaralanmıştı.
Kaynak: DHA