Kas hastası Burak'a 'baba' destek: Bir adımı için engel tanımadı

Kastamonu'nun Ağıl ilçesinde yaşayan 3,5 yaşındaki Burak Köse, serebral palsi (kas aktivitesi ve vücut duruşu ile ilgili bir grup problemi tanımlayan rahatsızlık) hastası…

Bir yaşına gelene kadar hastalığını kimse farketmedi. Sonra kasılmalar başladı ve teşhis kondu. O günden itibaren ailesi, Burak’ın en büyük şansı oldu. Burak, küçücük bedenindeki hastalığıyla artık onlara teslimdi… Tek çare ise fizik tedaviydi. Ancak dünyayı saran salgın fizik tedavi merkezlerine de kilit vurulmasına neden olmuştu.

Hayata ilk adımları

İşte o zaman sıra engeline teslim olmayan Burak kadar babasına gelmişti. Salgın vardı ama Burak da bir yandan büyüyordu ve artık hayata 'adım atması' gerekiyordu. Bekir Köse kararını verdi ve hızla harekete geçti. Ağıl ilçesi Yeşilpınar köyündeki evini rehabilitasyon merkezine çevirmeliydi.

Öyle ya Burak’ın gidemediği merkez evinin bahçesine pek de güzel gelebilirdi...

Bekir Köse, fizik tedavi merkezinde gördüğü yürüteç ve paralel bar gibi aletlerin ahşabını yaptı. Evin içine ise yine tedavide kullanmak amacıyla bir salıncak kurdu. Önce tutundu, sonra ayağa kalkaktı... Küçük Burak da babasının emeğine büyük bir mutlulukla karşılık verdi... Artık destekli yürüyebiliyordu.

Burak şimdilerde normalleşme dönemiyle birlikte tekrar rehabilitasyon merkezine gidebiliyor. Babası ise oğlunun tedavisini evde 'kendi merkezlerinde' destekliyor.

"Ama bağımsız yürüyemiyor..."

Baba Köse oğluyla her gün evinin bahçesinde yürüyüşler yapıyor: 

"Gittiğimiz yerlerde özel fizik tedavi merkezlerinde gördüğüm aletlere benzeterek kendi çapımda köyde ahşabını yaptım. Köydeki evimizin bahçesinde Burak'ı yürütüyorum. Burak ila kasılmalarını önleyici hareketler yapıyoruz. Yürüteç yaptım. Kendini dengede sağlaması için scooter benzeri alet yaptım, onunla yürütüyorum. Paralel bar var. Kol kaslarında da gerginlik var. İlk zamanlar emekleyemiyordu, şimdi daha rahat yürüyor ama bağımsız yürüyemiyor."

"Bir adım atması, bizim için dünyalar kadar önemli"

Köse, oğlu için elinden geleni yapmanın gururunu yaşarken özlemini de dile getiriyor:

"Onun bir adım atması, bizim için dünyalar kadar önemli. Sürekli kontrollere gidiyoruz. Yürümesini hızlandırmak için çabalıyoruz. Yaptığım bu aletlerle çocuğumun yürüdüğünü gördüğüm zaman çok mutlu oluyorum. İlerleyen süreçte bağımsız yürüyecek inşallah. Bir babanın en çok istediği şey çocuğunun yürümesidir. Benim çocuğum da Allah'ın izniyle doktorların tedavisi ve benim yaptığım aletlerle inşallah yürüyecek."